Wariac-two

To walc in A flat major Johannes'a Bramhs'a.

                                  A to, słowna wariacja do tego dzieła. Bo nie ma co robić o 1:30.

Wariacja.

Już, przyszła pora.

ogień się tli a szron się skrzy

Tam, na podłodze

siedzimy: my i wkoło przeźroczyste łzy.

To tu, to tam,

za oknem hen

rozlega się ten dźwięk.

Tak, przyszedł czas

zatańczyć nam, pożegnalny walc na dwa

To stukot kół, to ciężki wół,

to parska koń, to boli skroń,

Nie tańczmy już – proszę, nie szczędźmy więcej...

Gdzieś, jedzie Pan zupełnie sam

a za nim szal

Przy szybie nos, odmienić los

chcę pomóc, ale nie wie jak.

I znów ten wół, trzęsie się stół,

Cały drżę. Nie boję się!

… i znowu nic, zasypiam tuląc swoje...